دستهایت را به سردی دستان لرزانم بده
حضورت را به غیبت طولانی روشنایی چشمانم هدیه کن
و کلامت را به لحظه های مسکوت تنهاییم ببخش
و بگو برایم
که خواهی ماند کنارم
در ازدحام پنجره ها
و در هیاهوی مترسکهای پوشالی
(شمیم)